Γεφύρι του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη: Το γεφύρι βρίσκεται μεταξύ των χωριών Κήποι και Κουκούλι (1830μ.Χ.). Επίσης είναι γνωστό και ως γεφύρι του Λαζαρίδη εξαιτίας του δασκάλου Κώστα Λαζαρίδη που κατοικούσε στο Κουκούλι και είχε μύλο δίπλα στο γεφύρι. Είναι λιθόκτιστο, κατασκευασμένο με ένα τόξο και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Το γεφύρι προσεγγίζεται από ένα χτιστό μονοπάτι που ενώνει τα χωριά Μπάγια και Κουκούλι.

Γεφύρι του Πλακίδα ή Καλογερικό: Βρίσκεται κοντά στο χωριό Κήποι (1814μ.Χ.)και αποτελεί ένα χαρακτηριστικό τρίτοξο γεφύρι, που βρίσκεται πάνω από το Μπαγιώτικο.

Γεφύρι του Κόκκορου ή Νούτσου: Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Δίλοφο, Κήποι και Κουκούλι και είναι κτισμένο το 1750 με έξοδα του Γενικού Προξένου του Ζαγορίου Νούτσου Κοντοδήμου από το Βραδέτο. Στο ίδιο σημείο υπήρχε παλιότερα ένα άλλο γεφύρι, το οποίο χρησιμοποιούσαν και για να τιμωρούν τους ζωοκλέφτες: Για να διαπιστώσουν αν ένας ύποπτος ήταν ζωοκλέφτης, τον ανάγκαζαν να περάσει το γεφύρι, κουβαλώντας μια γίδα στην πλάτη. Αν περνούσε ή αν ομολογούσε την πράξη του, αθωωνόταν. Διαφορετικά, η τιμωρία του ήταν ο πνιγμός στο ποτάμι. Κοντά στο γεφύρι βρίσκεται η «σπηλιά του Νταβέλη», που αποτέλεσε καταφύγιο του ληστή Γιώργου Νταβέλη το καλοκαίρι του 1881, όταν τον κυνηγούσε τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα. Ο Νταβέλης απέδωσε τη σωτηρία του στην Αγία Παρασκευή, επειδή κοντά στο γεφύρι βρίσκεται ένα ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Για το λόγο αυτό, ο ληστής κατασκεύασε το εικόνισμα μέσα στη μικρή σπηλιά. Τα δεύτερο όνομα του γεφυριού προέρχεται από το επώνυμο του κατόχου του παρακείμενου μύλου. Ο μύλος αυτός εξυπηρετούσε τια ανάγκες των κατοίκων του Κουκουλίου, του Καπεσόβου, του Βραδέτου, του Διλόφου και των Ασπραγγέλων.

Γεφύρι του Καμπερ Αγά: Χτισμένη με πέτρα πάνω στο Ζαγορίτικο ποταμό (παραπόταμο του Αράχθου) αποτελεί δείγμα αρχιτεκτονικής των μαστόρων του τόπου και δίνει τη δυνατότητα στο επισκέπτη να γνωρίσει την παράδοση και τον πολιτισμό μιας άλλης εποχής.

Γεφύρι του Μίσσιου: Χρηματοδοτήθηκε από τον άρχοντα Αλέξη Μίσσιο από το Μονοδένδρι το 1748. Είναι δίτοξο κτισμένο εκεί που αρχίζει η χαράδρα του Βίκου και αποτελεί συνέχεια της σκάλας της Βίτσας, μονοπατιού που ενώνει τα χωριά Βίτσα και Κουκούλι

Γεφύρι του Μύλου: Βρίσκεται στην Ελάτη και ενώνει το χωριό με το Δίλοφο. Ονομάστηκε έτσι από τον παρακείμενο μύλο και χρηματοδοτήθηκε από τον Δημήτρη Ξυνό άγνωστο πότε με 1000 γρόσια.

Γεφύρι του Πιτσιώνη: το γεφύρι του Πιτσιώνη είναι ένα μονότοξο πέτρινο γεφύρι, χτισμένο το 1830 από τον Θ. Πιτσιώνη και πλυμμηρισμένο από πλούσια βλάστηση, γεγονός που το κάνει ξεχωριστό. Το αντικρίζει κανείς καθώς περνά από το χωριό κήποι με προορισμό τους Νεγάδες.

Γεφύρι Τσίπιανης: Μονότοξο πέτρινο γεφύρι με τρλια ακόμη τόξα στην πρόσβασή του προς την αριστερή όχθη του Ποταμού Βάρδα. Χαρακτηριστικό του το οξυκόρυφο σχήμα του μεγάλου τόξου.

Γεφύρι Βωβούσας: Το πανέμορφο γεφύρι της Βωβούσας είναι ένα από τα ελάχιστα γεφύρια της περιοχής του Ζαγορίου που είναι ακόμα σε χρήση. zagori20Το γεφύρι ενώνει τις δύο πλευρές του χωριού που χωρίζεται στα δύο από τον ποταμό Αώο. Χτίστηκε το 1748 από τον Αλέξη Μίσσιο και είναι ένα μεγάλο, μονότοξο γεφύρι, από το οποίο μπορούμε να απολαύσουμε τη θέα του ποταμού και της πυκνής του βλάστησης. Περιστοιχίζεται από ένα ξύλινο περβάζι που είναι απαραίτητο για την ασφάλεια των διαβατών του.

Γεφύρι του Χάσιου: Το γεφύρι βρίσκεται κάτω από το Τσεπέλοβο (1804μ.Χ.)

Γεφύρι Αρκούδα: Κτίστηκε το 1806 με κόστος 40 Ναπολεόντια. Παλιότερα ονομαζόταν «γεφύρι του Ξηροποτάμου» ή «γεφύρι του Εβραίου», επειδή ο χρηματοδότης της κατασκευής του γεφυριού ήταν Εβραίος, ο Σολομών Ματσίλης από τα Ιωάννινα, που είχε κινδυνεύσει σε αυτήν την περιοχή, κατά τη διάρκεια μιας κακοκαιρίας. Στις 6 Αυγούστου 1906, ο τουρκικός στρατός σκότωσε σε αυτό το σημείο τον Σαμαρινιώτη μακεδονομάχο οπλαρχηγό Καπετάν-Αρκούδα και από τότε το γεφύρι πήρε το όνομά του.