Άπειρος Γη – Εορτασμοί για την απελευθέρωση της Άρτας
Το 3ο δεκαήμερο Ιουνίου κορυφώνονται οι εκδηλώσεις για την επέτειο της απελευθέρωσης της Άρτας. Πραγματοποιούνται διάφορες πνευματικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, το ωδείο της πόλης πραγματοποιεί παραστάσεις στο «καστράκι» επίσης γίνονται και διάφορες άλλες μουσικές, θεατρικές κ.α. παραστάσεις.
Εορτασμός της Πολιούχου της Άρτας
Στις 11 Μαρτίου γιορτάζει η Αγία Θεοδώρα πολιούχος της πόλεως. Επ’ ευκαιρία της μεγάλης αυτής θρησκευτικής γιορτής, γίνεται περιφορά της εικόνας και των λειψάνων της Αγίας. Την περιφορά αυτή συνοδεύει παρέλαση στην οποία συμμετέχουν όλα τα σχολεία της Άρτας, ο στρατός, οι πολιτιστικοί σύλλογοι κ.α
Το γυναικείο Καρναβάλι
Την Τετάρτη μεταξύ των δύο Κυριακών των Αποκριών οι γυναίκες της Άρτας, πραγματοποιούν καρναβαλική παρέλαση, παράδοση που επιβιώνει από την εποχή της βενετικής κατοχής της πόλης και δημιουργεί στην Άρτας μια ατμόσφαιρα μαγική.
Εμποροπανήγυρη
Στις 27 Σεπτεμβρίου και για μια εβδομάδα οργανώνεται στην Άρτα μεγάλη εμποροπανήγυρη, μια παράδοση που διατηρείται πάρα πολλά χρόνια, από την εποχή της τουρκοκρατίας. Η εκδήλωση γίνεται σε ειδικά διαμορφωμένο εκθεσιακό χώρο. Η τελετή έναρξης γίνεται με τρόπο πανηγυρικό, με τελετή εγκαινίασης από τον Δεσπότη, με ρίψη βεγγαλικών κ.α.
Γιορτή Κάστανου και Τσίπουρου
Η γιορτή Κάστανου και Τσίπουρου καθιερώθηκε το 2009 με στόχο την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων, το αντάμωμα και την ψυχαγωγία. Η Ροδαυγή αγκαλιασμένη από φθινοπωρινά χρώματα τη 2η,ή την 3η Κυριακή του Οκτώβρη, φιλοξενεί στην πλατεία της χιλιάδες κόσμου, οι οποίοι έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν δωρεάν ψητά και βραστά κάστανα, άφθονο μυρωδάτο τσίπουρο προερχόμενο από το σταφύλι «Ζαμπέλα» (έλαβε το όνομά του από τη βασίλισσα Ιζαμπέλα) καθώς και τηγανίτες οι οποίες παρασκευάζονται επί τόπου από τις γυναίκες της Ροδαυγής .
Άλλα ήθη & έθιμα της περιοχής
- Οι φωτιές στην Αγ. Θεοδώρα τη Μ. Πέµπτη. Κάτοικοι της περιοχής γύρω από την Αγία Θεοδώρα, ανάβουν μια μεγάλη φωτιά στο προαύλιο της εκκλησίας, το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Το έθιμο συμβολίζει τις φωτιές που άναψαν οι μαθητές του Ιησού, το βράδυ της σύλληψής Του.
- Τα Λαζαρούδια: Tο Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδάκια γυρίζουν σε μικρές ομάδες και λένε το «Λάζαρο». Η ετοιμασία ξεκινά το πρωί ή το προηγούμενο βράδυ. Τα παιδιά με τη βοήθεια της μητέρας τους στολίζουν τα καλαθάκια τους με λουλούδια. Στη συνέχεια βγαίνουν στους δρόμους και πηγαίνουν στα σπίτια όπου οι άνθρωποι του δίνουν αυγά, γλυκά, καραμέλες και χρήματα.
- Το Μεγάλο Σάββατο σπάνε τις λίμπες. Το Μ. Σάββατο το πρωί, μόλις η καμπάνα σημαίνει την πρώτη Ανάσταση, στο κέντρο της Άρτας οι κάτοικοι σπαν πήλινα πιάτα, τις γνωστές λίμπες ή μπότια.
- Το κάψιμο του Ιούδα. Το βράδυ της ανάστασης στον προαύλιο χώρο της φωταγωγημένης Παρηγορήτισσας στο άκουσμα του «Χριστός Ανέστη» γίνεται το κάψιμο του Ιούδα.
- Tο αναμμένο πουρνάρι: Κατά τη διάρκεια των εορτών, σε πολλά χωριά της Άρτας, υπάρχει το έθιμο κατα το οποίο όταν κάποιος πηγαίνει να επισκεφθεί τα αγαπημένα του πρόσωπα να κρατά ένα κλαρί από πουρνάρι το οποίο ανάβει στο δρόμο. Το έθιμο συμβολίζει του βοσκούς, οι οποίοι το βράδυ της Γέννησης του Ιησού, πήγαν να προσκυνήσουν το Θείο βρέφος και για να φωτίσουν το δρόμο τους, έκοψαν κλαδιά απο πουρνάρι και τα άναψαν.
- Το έθιμο της Μπαρμπαρούσας: Στο χωριό Πέτα, τους θερινούς μήνες που έβρεχε ελάχιστα και υπήρχε κίνδυνος να καταστραφούν οι σοδειές, οι κάτοικοι είχαν ένα έθιμο για να φέρουν βροχή. Ένας χωριανός ντυνόταν με ψάθες, φτέρες, μυρτιές κλπ. Τον έδεναν με σχοινί και τον γύριζαν στις γειτονιές του χωριού. Οι χωρικοί τον ακολουθούσαν με κανάτια νερό, τα οποία άδειαζαν επάνω του. Το νερό που έριχναν στην «Μπαρμπαρούσα» (έτσι ονόμαζαν το μασκαρεμένο άνθρωπο) συμβόλιζε το νερό της βροχής που θα έπεφτε για να ποτίσει τα δέντρα και τις καλλιέργειες. Κάποιοι, αντί για νερό πετούσαν χρήματα και η «Μπαρμπαρούσα» πηδούσε ψηλά και τα έπιανε.
- Λεχνικό ή Λιχνοκό: Όταν γεννούσε μια γυναίκα και πριν ακόμη κλείσει 40 ημέρες, οι συγγενείς και οι γείτονες κάνανε μια επίσκεψη στην γυναίκα που είχε γεννήσει (λεχώνα) για να δούν το μωρό, να του δώσουν ευχές και να το ασημώσουν (το ασήμωμα γινόταν με κάποιο κέρμα) και για να πάνε φαγητό στη λεχώνα, το οποίο συνήθως ήταν ένας κόκκορας.